Historia i Symbolika Flagi Polski

Flaga Polski ma długą i bogatą historię, która sięga średniowiecza. Pierwsze wzmianki o barwach biało — czerwonych pochodzą z XIII wieku. Legenda głosi, że te kolory pojawiły się na tarczy księcia Mieszka I, który w 966 roku przyjął chrzest, przyjmując jednocześnie chrześcijaństwo dla swego państwa.

Symbolika flagi jest bogata i różnorodna. Barwa biała symbolizuje czystość i niewinność, podczas gdy czerwień odnosi się do męstwa, odwagi i krwi przelanej za ojczyznę. W ciągu wieków, wraz z rozwojem historii Polski, flaga przybrała różne formy i znaczenia. W okresie rozbiorów, kiedy Polska znalazła się pod zaborami trzech mocarstw (Rosji, Prus i Austrii), biało — czerwona stała się symbolem walki o niepodległość. W 1919 roku, po odzyskaniu niepodległości, flaga biało-czerwona została oficjalnie przyjęta jako narodowy symbol Polski. W czasie II wojny światowej, gdy Polska była okupowana przez nazistowskie Niemcy, flaga ta była symbolem oporu i walki podziemia. Po II wojnie światowej Polska znalazła się pod wpływem Związku Radzieckiego, co wpłynęło na zmianę ustroju państwa, ale nie zmieniło symboliki flagi. Dopiero wraz z upadkiem komunizmu w 1989 roku, Polska odzyskała pełną niepodległość i flaga biało-czerwona stała się jeszcze bardziej symbolem wolności i suwerenności.

Obecnie flaga Polski jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli narodowych na świecie i nosicielem wielu wartości i tradycji polskiego narodu.